چو تنها شدم بی نشان ماندم / جدا مانده از کاروان ماندم

که می آید و دست من میرفت / که من در حصاری رها ماندم

خدایا مرا چاره ای کن / تو رحمی به آواره ای کن

مرا چاره ای کن که از غم نمیرم / تو خواهی که از بی گناهی بمیرم

کجا کی روا باشد این زندگانی / ز خود بی خبر ز از او بی نشانی

کجا کی روا باشد این زندگانی / ز خود بی خبر ز از او بی نشانی

خدایا مرا چاره ای کن / تو رحمی به آواره ای کن

خدایا مرا چاره ای کن / تو رحمی به آواره ای کن

مرا چاره ای کن که از غم نمیرم / تو خواهی که از بی گناهی بمیرم

کجا کی روا باشد این زندگانی / ز خود بی خبر ز از او بی نشانی

خدایا مرا چاره ای کن / تو رحمی به آواره ای کن